تجهیزات اطفای حریق هوایی

آتش در جنگل های آمازون

جنگل های آمازون به جهت ابعاد گسترده آن اهمیت بسیار زیادی در اکوسیستم جهان دارد و گاها از آن بعنوان شش های زمین یاد برده می شود. در سال های اخیر بعلت طولانی شدن فصل های خشک بر اثر تغییرات اقلیمی ، شاهد آتش سوزی های فراوانی در این بخش مهم از زمین شده ایم.

عوامل متعددی در اینگونه آتش سوزی های جنگلی تاثیر گزارند که عامل  انسانی مهمترین آن ها می باشد. عامل انسانی گاها با سهل انگاری و در بعضی از موارد بصورت عمدی (برای تغییر کاربری این جنگل ها به زمین زراعی و کشاورزی) دست به چنین اقدامی می زند. آتش سوزی های اخیر که در آمازون باعث نابودی و خسارت های زیست محیطی بسیاری شده است، روزانه صدها هکتار از این درختان طعمه آتش می شوند. لذا با بکارگیری تجهیزات اطفای حریق هوایی اعم از هلی کوپتر و هواپیما که از چندین کشور به این منطقه ارسال شده اند، عملیات مهم مبارزه با آتش در این جنگل هل پیگیری می شود.

 img1

تصویر1- آتش سوزی گسترده در جنگل های آمازون (سپتامبر 2019) ، تصویر هوایی از ناسا در شب

تاریخچه عملیات های اطفای هوایی

اطفای حریق هوایی نوعی عملیات مقابله با آتش است که در آن از مسیر هوا و هواگرد به منظور عملیات اطفای آتش استفاده می‌شود. این گونه عملیات بیشتر در آتش‌سوزی های گسترده جنگل‌ها و مهار آتش‌سوزی هایی که در مناطقی که از راه‌های زمینی غیرقابل دسترسی هستند، انجام می‌شود. در این گونه عملیات از اقسام مختلف هواگرد که توانایی حمل مواد ضد آتش را دارند استفاده می‌شود ولی هواپیما و بالگرد دو گونه پر کاربرد در این گونه مأموریت‌ها به حساب می‌آیند.

img2

                                  تصویر2- بمباران هوایی آب توسط هواپیما.

ایالات متحده آمریکا نخستین پیشگام در طراحی این گونه هواگردها بود و با بهره‌گیری از الگوی بمب‌های ناپالم که برای اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته بود، به طراحی و ساخت بمب‌های آبی روی آوردند که بر روی محوطه دچار حریق شده پرتاب شود و باعث خاموش شدن آتش شود؛ ولی به دلیل عدم موفقیت این روش، گزینه دیگری مطرح شد که همانا استفاده از مخازن آب است که پس از پر شدن از آب یا مایعات ضد آتش، با استفاده از هواگرد بر روی محل آتش‌سوزی پاشیده می‌شود؛ که این روش موفقیت‌آمیز بوده و تا به امروز به عنوان روشی استاندارد برای اطفاء حریق هوایی به کار می‌رود.

img14

تاریخچه اطفای حریق هوایی به سال 1929 برمی‌گردد، زمانی که فردریش کارل فون کوئینگ – وارتوزوزن هنگام پرواز در محدوده سانتا لوسیا، کالیفرنیا شاهد آتش سوزی بودند. در رسانه های رایج انواع اصطلاحات برای آتش نشانی هوایی بکار برده شده است. اصطلاح «حمل و نقل هوایی» یا «تانکر هوایی» و یا حتی «آبراه هوایی» که در اسناد رسمی استفاده می شود. «حمله کننده هوایی» اصطلاحی است که در صنعت برای استفاده از منابع هوایی و در هنگام آتش سوزی بکار برده می شود.

تعداد زیادی از بالگردها و هواپیماها به منظور اطفای حریق هوایی استفاده می شود. در سال 2003، این گزارش عنوان شد: "دفتر خدمات جنگل ها و مدیریت اراضی آمریکا، در سال های اخیر و در فصولی که احتمال آتش سوزی زیاد می شود نزدیک به هزار فروند هواپیما، با هزینه سالانه بیش از 250 میلیون دلار، اجاره می کنند."

بکاگیری هواپیماهای خاص برای مبارزه با آتش:

در مواقع آتش سوزی در جنگل ها ، هواپیماهای با عبور از آتش و رهاسازی آب از یک یا چند دریچه بمانند بمب آبی ، اقدام به خاموش کردن آتش می کنند.

img3

تصویر3- یک درامادور PZL M-18 که بصورت تخصصی برای سم پاشی طراحی و ساخته شده و قابلیت مشارکت در عملیات های اطفای حریق را داراست. از این نوع پرنده در کشور ما نیز بهره برداری می شود.

در حین عملیات ، هواپیماهای Spotter (ناظر گروه هوایی تاکتیکی) اغلب برای هماهنگی تلاش های جهنده های دود، هلیکوپتر، رسانه ها و هواپیماهای در حال رها کردن، آتش را در ارتفاعات بالاتری بررسی می کنند. در حالی که هواپیماهای راهنما برای پایین آمدن مسیر سقوط از سطح هوای پایین پرواز می کنند و امنیت کلی آتش نشان های زمینی و هوایی را تضمین می کنند.

img4

تصویر4- Lockheed P-3A Orion اداره شده توسط Aero Union

در اطفای هوایی آتش ، معمولاً آب مستقیماً روی شعله های آتش ریخته می شود زیرا اثر آن کوتاه مدت است. نگهدارنده های آتش معمولاً جلوتر از آتش سوزی متحرک یا در امتداد لبه آن فرو می روند و ممکن است برای دو یا چند روز مؤثر باقی بمانند. این می تواند باعث ایجاد آتش سوزی مصنوعی در جایی شود که زمین بسیار ناهموار است یا برای خدمه زمینی جهت بریدن آتش دور باشد.

 img5

تصویر5- شرایط نیروهای پیاده بر روی زمین برای اجرای عملیات آتش نشانی در جنگل

آتش نشانی هوایی در ارتباط با تلاش های زمینی به طور مؤثر مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا هواپیما تنها یک سلاح در زرادخانه آتش نشانی است. با این حال، مواردی از آتش سوزی هواپیما مدتها قبل از اینکه خدمه زمینی بتوانند به آنها برسند، وجود داشته است.

برخی از هواپیماهای آتش نشانی می توانند مخازن خود را در میان عملیات با پرواز بر سطح دریاچه های نزدیک پر کنند. یک نمونه آن CL-415 است. این امر به ویژه در مناطق روستایی مفید است که پرواز مجدد به پایگاه هوایی برای پر کردن مجدد ممکن است زمان زیادی را ببرد.

در سال 2002، یک خدمه Ontario CL-415 توانست در یک ماموریت 4 ساعته 100 بار مجدداً بارگیری کنند و حجم 162،000 گالن (613،240 لیتر) 612 معادل با تن آب را بر روی آتش در نزدیکی Dryden  انتاریو تحویل دهد.

img6

تصویر6-  CL-415 پرنده دوزیست ساخت کانادا با قابلیت پرواز از خشکی و آب در حال رهاسازی آب.

 در تصاویر زیر، مدل های روسی هواپیماهای آتش نشلن نشان داده شده اند.

img7

تصویر 7- هواپیمای روسی Beriev Be-200 (دو زیست) در دریای مدیترانه در حالی که در حال پر کردن مخازن بر روی آب  برای خاموش کردن آتش در جنگل کوه کارل در فلسطین اشغالی

                                 

img8

تصویر8- یک فروند الیوشین ILyushin -76TD ساخت روسیه از از ناوگان آتش نشانی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در یک نمایشگاه هوایی نشان داده شده است.

 

عوامل شیمایی برای خاموشی آتش

نمک های بورات که در گذشته برای اطفای آتش مورد استفاده قرار می گرفت، خاک را ضدعفونی کرده و برای حیوانات سمی هستند، بنابراین اکنون ممنوع است. بازدارنده های جدیدتر از سولفات آمونیوم یا پلی فسفات آمونیوم با ضخیم کننده رس آتاپلولیت یا فسفات دیامونیوم با ضخیم کننده مشتقات آدامس گوار استفاده می کنند. اینها نه تنها سمی نیستند بلکه به عنوان کود عمل می کنند تا به رشد مجدد گیاهان پس از آتش کمک کنند. نگهدارنده های آتش اغلب حاوی مواد خیس کننده، مواد نگهدارنده و مهار کننده های زنگ زدگی هستند و با اکسید فریک یا رنگ فراری قرمز رنگ می شوند تا محل افتادن را مشخص کنند. نام های تجاری نگهدارنده های آتش برای کاربردهای هوایی عبارتند از Fire-Trol و Phos-Chek.

برخی از هواپیماهای پرتاب آب برای غلیظ شدن آب و کاهش رواناب مخازن یک مشتقات آدامس گوار را حمل می کنند.

img9

تصویر9- سوپرتانکر 747 که به صورت تخصصی کار پخش نمک بورات را انجام می دهد.

انواع بالگرد (هلیکوپتر) آب پاش:

برخی از هلیکوپترهای تانکری مانند Sikorsky Air Crane نیز به یک توپ فوم مجهز شده اند. سطل ها با غوطه ور شدن یا فرو بردن آنها در دریاچه ها، رودخانه ها، مخازن یا مخازن قابل حمل پر می شوند.

 

img10

تصویر10-  Sikorsky Air Crane درهای کنترل شو دارای ریزپردازنده دارد. درها بر اساس مساحتی که باید پوشانده شود و شرایط باد کنترل می شود.

 رایج ترین سطل، سطل بامبی است که انعطاف پذیر می باشد. مخازن را می توان روی زمین پر کرد (از طریق تانکرها) یا آب را می توان در دریاچه ها، رودخانه ها تامین کرد. هلیکوپترهای اطفای حریق شناخته شده عبارتند از Bell 204 ، Bell 205 ، Bell 212 ، Boeing Vertol 107 ، Boeing Vertol 234 و هلیکوپتر تانکری هواپیمای Sikorsky S-64 Aircrane است که در هنگام شناور بودن، از نوعی علامت دریایی برای بارگیری از منابع طبیعی یا ساخته شده توسط انسان استفاده می کند.

img11

تصویر 11- مرکز آتش نشانی کرن (کالیفرنیا) هلیکوپتر بل 205 در طی یک تمرین در Mojave Spaceport، آب را رها می کند.

 

img12

تصویر 12- عملیات گارد ملی هوایی کالیفرنیا با بالگرد در جنگل های یوسیمیتی (Yosemite)  کالیفرنیا ، 26 آگوست 2013

 

img13

تصویر13- بل 205 در حال اطفای آتش جنگل ها.

نتیجه گیری:

اگرچه بشر با صرف هزینه های مالی و جانی بسیار در نهایت موفق به خاموش کردن آتش در جنگل هل و مراتع می شود، ولیکن باید به این موضوع اعتقاد داشت که سال ها طول می کشد که این جنگل ها دوباره احیا شده و به حالت اولیه خود باز گردند.

اطفای حریق هوایی چه از طریق هوایما و چه از طریق بالگرد یکی از پر هزینه ترین راه های مبارزه با آتش در جنگل ها به حساب می آید و در کنار دیگر واحدهای زمینی آتش نشانی تنها برای خاموش کردن آتش در مناطق دور دست که امکان انتقال نفرات از طریق راه های زمینی غیر ممکن است ، مورد استفاده قرار می گیرد.

چه باید کرد:

  • در منطق کوهستانی و دور دست از روشن کردن آتش در مراتع و جنگل هل خودداری باید کرد و درصورتیکه مجبور به روشن کردن آتش به هر دلیلی شدید، حتما از خاموش شدن آن صد درصد مطمئن شوید و سپس منطقه را ترک کنید. برای این کار تنها با استفاده از پوشاندن سطح آتش با خاک توسط بیل می توانید از بروز یک فاجعه جلوگیری کنید.
  • از پرتاب کردن ته سیگار خود در مناطق جنگلی و مراتع خشک شده جدا خودداری کنید. ته سیگار می تواند تا ساعت ها روشن مانده و باعث تخریب گسترده جنگل شود.
  • درصورت مشاهده آتش در جنگل هل و مراتع ، مراتب را به مسئولین مربوطه از طریق تماس با آتش نشانی، سازمان حفاظت محیط زیست، هلال احمر و غیره اعلام کنید. یک شهروند مسئول می تواند از گسترش و شیوع آتش تنها با یک تماس تلفنی جلوگیری کند.

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید